In onze contreien kennen we accordeonist Filippo Gambetta het bes -zo denk ik toch- als de helft van het duo dat hij vormt met gitarist Carmelo Russo, formatie waarmee ze nauwelijks een paar maanden geleden nog hier waren voor een vijftal concerten Voor deze plaat heeft de Genovees ook violist Sergio Caputo uitgenodigd, zij het alleen als uitvoerder en als trio werken ze zich door elf composities van Gambetto, twee van Russo, een traditional (“Alessandria”) en de heel bekende “Avant de s’en aller” van wijlen Pierre Imbert. Als je de plaat voor het eerst beluistert, valt het je op dat ze een resem stijlen en invloeden herbergt en naarmate je vaker gaat luisteren, kun je die ook beetje bij beetje situeren: dit is enerzijds een mix van dansmuziek en luistermuziek, anderzijds is het een samengaan van puur Italiaanse benadering met Franse aanpak en bij wijlen figuren uit de Britse folk er doorheen. Het samenspel van accordeon met gitaar en accordeon levert her en der verwijzingen op naar Spaanse Rumba Flamenco en naar Noord-Afrikaanse klankkleuren, vermengd met Braziliaanse ritmes.

Dit is, met andere woorden, heuse wereldmuziek, die klinkt alsof ze al menig decennium doorstaan heeft, maar die zoals gezegd, hoofdzakelijk uit het brein en de pen van Gambetta komt. Het volstaat bij voorbeeld te luisteren naar “Chorinho Azul” om er meteen Brazilië in te horen, net zoals je bij “Fenicoterri, now” geen moeite hoeft te doen o er flarden Penguin Café Orchestra in te horen. In “Aire” hoor je het beste de klassieke achtergrond van Russo en de “Mazurka, Bordeaux” ademt inderdaad één en al Frankrijk uit. Afsluiter “Allessandrina” klinkt mij vertrouwd in de oren en ik ben er haast zeker van dat ik van deze traditional nog andere versies in de kast heb zitten, al kan ik niet meteen zeggen waar en van wie, maar hoe dan ook is dit een heel fijne, speelse plaat geworden, zo eentje waar je oprecht blij kunt van worden: met plezier gespeeld, prima gespeeld en voldoende gevarieerd om de volle veertig minuten te blijven boeien. Wellicht niet van aard om originaliteitsprijzen mee te verdienen, maar hey, wat gaat er boven een degelijk en met liefde gebakken dagelijks brood?

(Dani Heyvaert)